بیانیۀ پزشکی فدراسیون جهانی نجات غریق

کارگروه روابط بین الملل در زمینۀ توافقی بر احیا (ILCOR) نظریات درمانی و علمی 2010 را در 19 اکتبر 2010 منتشر کرد و اینکار با دستور العمل هایی در مورد احیا از انجمن قلب امریکا (AHA) و شورای احیای اروپا (ERC) همراه بود . اگرچه پوشش رسانه ای در مورد این انتشارات وجودداشت ، ولی تا حدی تحت الشعاع گزارش در مورد مزایای CPR قرار گرفت که چندی پیش پدیدار شد .
کمیتۀ پزشکی فدراسیون جهانی نجات غریق نگران این موضوع است که تبلیغات حول CPR (فقط با استفاده از دستها ) ممکن است منجیان فعال را از نیاز های واقعی مصدوم منحرف سازد . تاثیر فشار با دست در CPR به این حقیقت استناد دارد که در ایست قلبی ناگهانی فرد بزرگسال ( شایع ترین شکل ایست قلبی ) ، شش ها و خون حاوی میزان قابل توجهی مقادیر اکسیژن در زمان ایست قلبی هستند . برای چند دقیقۀ اول پس از آن ، اولین نیاز مصدوم راه اندازی جریان خون با استفاده از دستگاه است ، و اینکار با فشار بر قفسۀ سینه انجام می شود ، در صورتیکه وقفه ای در تنفس وجود نداشته باشد نتایج بهتری بدست خواهد آمد . پس از حدود 5 دقیقه ، برای ذخیرۀ اکسیژن در بدن به هواسازی نیاز است .
توجه شما را به توصیه های ذیل از انجمن قلب امریکا و انتشارات شورای احیای اروپا که معرف نظر ما در مدیریت صحیح غریق می باشد جلب می نماییم .
انجمن قلب امریکا
در انجام CPR برای مغروقین باید از روش سنتی A,B,C ( راه هوایی – تنفس – فشار قفسه سینه ) از نطر نوع کاهش اکسیژن در ایست قلبی استفاده کرد. اولین و مهم ترین راه درمان مغروق رساندن سریع هوا به وی می باشد . اقدام سریع تنفسی شانس زنده ماندن غریق را افزایش می دهد . به محض انتقال مصدوم از آب ، منجی باید راه هوایی تورا باز کند و تنفس وی را کنترل کند و در صورتیکه تنفسی وجود نداشت ، دو تنفس مصنوعی به وی بدهد تا قفسۀ سینه بالا بیاید .
شورای احیای اروپا
( در صورت غرق شدگی ) فشار بر قفسۀ سینه به همراه تنفس مصنوعی ، روش انتخابی برای احیای قلبی ریوی است که توسط منجیان آموزش دیده و حرفه ای انجام می شود .


اکثر مغروقین پس از کاهش اکسیژن ، ایست قلبی را تحمل خواهند داشت . در اینگونه بیماران ، فشار تنها در CPR احتمالا تاثیر کمتری خواهد داشت و باید از آن اجتناب کرد . اولین و مهم ترین راه درمان مغروق تسکین کاهش اکسیژن بافتها است . .......هرچه سریعتر 5 بار تننفس مصنوعی را انجام بدهید . علت اولیۀ مرگ در اثر غرق شدگی ، خفگی است – کمبود اکسیژن . برای راه اندازی جریان خونی که کمبود اکسیژن دارد، فشار برقفسۀ سینه برای مشکل پیش آمده عمل نمی کند . غریق سریعا به اکسیژن نیازدارد.
باید به این مطلب توجه داشت که هم انجمن قلب امریکا و هم شورای احیای اروپا تعداد مختلفی از تنفس مصنوعی را در احیای غریق توصیه می کنند . توصیۀ ما این است که حداقل باید دو تنفس اولیه وجود داشته باشد اما پیشنهاد میشود در صورتیکه از تعداد تنفسها مطمئن نیستید از دستور العملهای داخلی خود پیروی کنید .
بالاخره توجه شما را به بیانیۀ توضیحی فدراسیون جهانی نجات غریق در مورد احیای قلبی – ریوی غریق ، منتشر شده در 3 آوریل 2008 در سایت فدراسیون جلب می نماییم .
آنتونی جی هندلی - مدیر عامل FRCP
رئیس کمیتۀ پزشکی فدراسیون جهانی نجات غریق

تایید شده از سوی اعضای کمیتۀ پزشکی : دکتر استیو بیر من ، جوست بیرنز ، زید چلورج ، آندریا فلیسی ، ناتالی هود ، آنجلا لاوسون ، یوشیدی ناکاگاوا ، دیوید زیپلمن ، پیتر ورنیکی .

تمام بیانیه های پزشکی در وب سایت فدراسیون جهانی نجات غریق تحت لینک زیر قابل رؤیت است : http://www.ilsf.org/index.php?q=en/medical/statements

مأخذ:

References
1. International Consensus on Cardiopulmonary Resuscitation and Emergency Cardiovascular Care Science With Treatment Recommendations. Resuscitation 2010;81:e1-e330.

2. Vanden Hoek TL et al. Guidelines for Cardiopulmonary Resuscitation and Emergency Cardiovascular Care. Part 12: Cardiac Arrest in Special Situations: 2010 American Heart Association. Circulation 2010;122;S829-S861.

3. Nolan JP et al. European Resuscitation Council Guidelines for Resuscitation 2010. Resuscitation 81 (2010) 1219–1276.

4. Bobrow BJ et al. Chest compression-only CPR by lay rescuers and survival from out-of-hospital cardiac arrest. JAMA 2010;303:1447-1454.